złość

Kasia · Gość

Złość jest emocją, którą bardzo dobrze znam, ciągle mam z nią do czynienia, ciągle pojawia się jakaś sytuacja, która pokazuje mi gdzie jeszcze sobie siedzi złość.
Byłam dzieckiem bardzo dobrze wychowanym, wszyscy mnie podziwiali za mój takt, wrażliwość i takie tam michałki. Nie zgadzam się ,nie chcę, zdławione, przykryte złością której nie wyładowałam, nie wykrzyczałam, zawiazało mi gardło. Przestałam się odzywać, przestałam wyrażać swoje zdanie, zamiast tego powielałam to co było przychylne dla otoczenia. Wiem już, że pod złością kryje się płacz czasami wręcz krzyk rozpaczy. Jak tylko pozwolę sobie na wybuch złości wylewam morze łez, nie chcę jej wyładowywać na innych, nie chcę ranić siebie.
Godziłam się na nie wyrażanie swoich emocji, bo nie wierzyłam sobie, nie wierzyłam w siebie. Zamiast tego przywiązana byłam do zdania i oceny innych, bo nie chciałam być odrzucona, zostawiona, samotna. A teraz często jest mi wszystko jedno, najgorsze co może się stać to odrzucić siebie. Z Bogiem i modlitwą czuję się coraz lepiej.