Mój związek

Lonia

Może to zabrzmi dziwnie, ale mój związek z mężczyzną opierał się na lęku. Mężczyzna miał mnie bronić, chronić i najlepiej odgrodzić od całego zła tego świata. I w tej roli spełnił się doskonale. Oczywiście niezgodnie z moimi wyobrażeniami i oczekiwaniami. Wszytkie moje lęki i obawy podświadomie projektowałam na mojego partnera. To prawdopodobnie nie pozwoliło mu wyjść takim jakim był naprawdę. Inna sprawa, że nie zależało mu na tym. Nie mógł sobie poradziać tylko z jednym, nie dało się mnie podporządkować. Nigdy nie chciałam się zgodzić z tym, że jestem czyjąś własnością. Obecnie moje spojrzenie na związek w dużym stopniu się uzdrowiło. Jestem z partnerem, którego darzę szacunkiem, a na tym już można budować. I to nie znaczy, że wszystko jest idealnie. Oboje mamy swoje wzorce zachowań, które zmieniamy. Ale w tym związku oboje chcemy zmian i wspieramy się w tym, co chce zmienić każde z nas. Moim zdanie miłość, to także wsparcie dla drugiej osoby w związku i to w każdej trudnej chwili. To rodzi wdzięczność, a wdzięczność to otwarcie się na wszystko co najlepsze dla nas. Świadome otwarcie się na partnera wymaga od nas ciągłego poznawania siebie. Ponieważ jest to osoba najbliższa nam i dlatego zawsze pokaże nam to, co nam najbardziej przeszkadza w nas samych a czego nie chcemy widzieć, a może przeznać się do tego, że to jest.

kasia

Partnerstwo to dla mnie temat obecnego życia. Moje związki z wcześniejszych żyć to ciagłe rozstania, burzliwe namietności i brutalne rozdzielenia. Trudno jest mi być w związku. Po jakimś czasie mam wrażenie, że się duszę, szukam odosobnienia, że ta druga osoba chce mną zawładnąć. Nie chcę a później znowu chcę być z kimś. Nie chcę się otworzyć na drugiego człowieka, choć wiem, że powinnam. Moje małżeństwo nie wyszło, za co głównie winię siebie, choć nie chcę go określać w kategoriach winny nie winny. Mam wrażenie,że tak wiele ode mnie zależało, że celowo psułam je po to aby się rozleciało. To sprawia, że choć nie mieszkam z meżem już od dwóch lat to on ciągle ma nadzieję, że do niego wrócę

Lonia

Piszesz że wszystko ci nie wychodzi z mężczyznami może czas odpowiedzieć sobie czego ja tak naprawde chcę od mężczyzny.Obwinianie do niczego nie prowadzi.Myśle że chcesz znaleźć rozwiązanie? Smile

Małgosia

Dziękuję Loniu za uśmiech, który mi wczoraj wysłałaś.
Zaczęłam rysunek, który ma być prezentem dla Marcina.
Bardzo chciałam narysować znów wodę i pomyślałam sobie, że może
to być wodospad. Są drzewa, wysoka góra, po której spływa ogromnym strumieniem woda, teraz zdałam sobie sprawę z tego, że jest tam naprawdę
głośno.
I jest most - to miało być najważniejsze w tym rysunku, oprócz wody oczywiście.
Most jest piękny, jak i jego otoczenie, ale bez ludzi.
Narysowałam na nim Marcina i siebie, stoimy obok siebie , patrząc na ten rysunek powiedziałam do Marcina -weź mnie za rękę, a on na to, żebym to narysowała. Zrobiłam dwie kreski i trzyma mnie za rękę.
Teraz stojąc na moście rozmawiamy, nie wiem tylko czy siebie słyszymy.
[/list]

Lonia

Ale już się trzymacie za ręce! Laughing

Jeżeli będziesz miała problem że się nie słyszycie to kup duży Bęben zawsze ten którego nie słychać będzie mógł w niego walić.Wtedy nie dość że będzie głośno to jeszcze będzie słychać. Laughing

Małgosia

Miś i żyrafka.
Miś dzisiaj zmienił barwę na jaśniejszą.
Pewnie od różowego koloru, który je otacza.
A żyrafka na misia patrzy zdziwiona i szczęśliwa,
chociaż łzy w jej oczach pojawiają się czasem.

Małgosia

Namalowałam obrazek, który dał mi tą radość, której poszukuję.
Ale teraz czuję tylko lęk, nie ma już tej radości.
Małgosia wylękniona i zapłakana wtuliła się we mnie i tak narazie jest.
Przytulam ją, głaszczę po głowie i chcę zrozumieć co się dzieje.
Małgosia boi się malować to, co czuje. Bo nie wiadomo kto i co zobaczy w obrazie.
Ostatni obraz, który najbardziej pamięta namalowała przed śmiercią ojca.

Lonia

Ciesze sie że przytulasz małą Małgosie.Może namalować też ten lęk? co ty na to?Jak zobaczysz co wywołuje lęk w tobie, to może się okazać że duża Gosia się nie boi i potrafi małej Gosi to pokazać.Mała Gosia zawsze pójdzie za dużą Gosią bo ją kocha.Powodzenia!

Małgosia

Loniu mój lęk ma przede wszystkim związek z mężczyznami. Nie malowałam go, bo już kiedyś malowałam dużo strachów i już mam dość. Zobaczyłam go w wyobraźni - na pewno miał duże oczy.
Mój lęk to lęk przed mężczyznami i ich oczekiwaniami żebym była dojrzałą kobietą.
Ostatnio to często słyszę, że jestem dojrzałą kobietą ale niestety nie czuję tego.
Czuję, że czego innego się ode mnie oczekuje a ja chcę co innego dawać.
Chciałabym móc być najpierw dziewczynką , a potem kobietą, a nie od razu być dorosłą.
Na szczęście wreszcie zaczęłam o tym rozmawiać sama ze sobą i z Marcinem,
cieszę się że oboje zaczynamy rozumieć, że ta dziewczynka chce żyć i cieszyć się życiem.

Lonia

W związku wspaniale jest jeżeli umiemy zaakceptować małe dzieci które zawsze będą mieszkać w nas i naszych partnerach.To naprawde może być świetna zabawa.Bawmy się ze sobą jak małe dzieci , kochajmy się tak jak pragneliśmy aby kochali nas rodzice i cieszmy się seksem jak najwspanialsi kochankowie a ufność która się zrodzi uzdrowi całą resztę.Wspaniale że już o tym rozmawiacie.Pozdrawiam i trzymam kciuki. Laughing

Małgosia

Dziękuję Loniu